Ochrona przed porażeniem elektrycznym: ogólne środki ostrożności i wyposażenie osobiste

Trudno wyobrazić sobie życie bez elektryczności. Jego natura nie jest do końca poznana, ale nie uniemożliwia to wszędzie używania urządzeń i urządzeń elektrycznych. Przepływ naładowanych cząstek w przewodniku jest siłą, która może przynieść nie tylko korzyść, ale i szkodę, zwłaszcza jeśli nie są przestrzegane zasady ochrony przed porażeniem elektrycznym.

Ogólne środki bezpieczeństwa

Najskuteczniejszym sposobem ochrony przed porażeniem elektrycznym jest obniżenie napięcia roboczego sprzętu. Warstwa rogowa skóry, w przeciwieństwie do innych tkanek organizmu, ma dużą odporność. Przenikanie ludzkiej skóry prądem stałym następuje przy napięciu powyżej 50 woltów. Ilość może się różnić w zależności od grubości naskórka i innych czynników.

Uważa się, że urządzenia o napięciu roboczym poniżej 42 V są całkiem bezpieczne. Napięcie do 12 V, jak w kieszonkowej latarce, gwarantuje maksymalne bezpieczeństwo. Elektronarzędzie domowe, takie jak śrubokręt, może działać pod napięciem 36 V. Obniżone napięcie jest stosowane w pomieszczeniach o podwyższonym niebezpieczeństwie. W życiu codziennym taka miara ochrony jest rzadka.

. Podczas pracy z prądem stosuje się następujące środki ostrożności:

• izolacja;
• ograniczenie dostępu ludzi do instalacji zasilanych energią elektryczną;
• automatyczne urządzenia blokujące odcinające dopływ energii w sytuacjach awaryjnych;
• obniżenie napięcia roboczego;
• grunt;
• Sprzęt ochrony osobistej;
• oznakowanie i sygnalizacja.

Główne środki ochrony przed prądem elektrycznym opisano w GOST. Przyjrzyjmy się bliżej każdej z metod.

Rozwiązanie sieciowe

Skutecznym sposobem na zmniejszenie ryzyka obrażeń jest zniszczenie jednej dużej sieci elektrycznej poprzez wykonanie kilku mniejszych. Napięcie robocze pozostaje takie samo, ale pojemność sieci maleje, a całkowita rezystancja izolacji wzrasta. W tym celu instalowane są dzielące transformatory, do których sprzęt jest już podłączony. To rozwiązanie dotyczy sieci o napięciu do 1000 woltów.

Części przewodzące są koniecznie izolowane, to znaczy pokryte warstwą dielektryka, jeśli zapewniony jest z nimi kontakt człowieka. Powłoką ochronną może być plastik, lakier, farba, guma lub ebonit. Podwójna izolacja to druga warstwa polimerupełni funkcję ochronną w przypadku uszkodzenia izolacji podstawowej. Obowiązkowe jest wykonanie kontrolnych pomiarów rezystancji. Istnieją również zbrojone kable komunikacyjne i wzmocniona izolacja.

Szczególnie niebezpieczne są urządzenia o wysokim napięciu (> 1000 woltów). Porażka jest możliwa nie tylko w wyniku kontaktu z fazą, ale nawet z bliskiej lokalizacji blisko elementów przewodzących, dlatego takie instalacje muszą być ogrodzone, a dostęp do nich ograniczony. Podnoszenie przewodów na wysokość niedostępną dla osób postronnych lub układanie kabli pod ziemią to typowe techniki.

Uziemienie i RCD

Te części mechanizmów, które nie powinny być zasilane, są uziemione. Przewód, zwykle drut stalowy lub wzmocnienie, jest prowadzony do części obudowy, które mogą być pod napięciem. Drugi koniec przewodu uziemiającego jest zwarty do masy.

Jedną z opcji jest wkopanie w glebę metalowego półfabrykatu, zwanego elektrodą uziemiającą, i przyspawanie do niej zbrojenia lub drutu. Liczba uziemników powinna być większa, jeśli sieć jest wysokonapięciowa. W takim przypadku przewody są wkopywane na obwodzie platformy roboczej lub w inny sposób je rozprowadzane. Jest to konieczne, aby ładunek skutecznie spływał do gleby, podczas gdy prąd o mniejszej sile przepływał przez ludzkie ciało lub w ogóle nie przechodził.

Lepiej wybrać glebę gliniastą lub wilgotną, ponieważ ma ona mniejszy opór. Jako uziom stosuje się również rurociągi podziemne, kanały komunikacyjne i armaturę budowlaną.

Odłączanie automatyki - urządzenie, które szybko przerywa obwód w przypadku zaistnienia niebezpiecznej sytuacji, np. zwarcia fazy do obudowy urządzenia. Wyłączenie musi nastąpić po co najmniej 0,2 sekundy.

Ochrona indywidualna

Sprzęt chroniący przed porażeniem elektrycznym dzieli się na kilka rodzajów: podstawowe izolacyjne, dodatkowe, ogrodzeniowe, zabezpieczające. Środki trwałe długo zapobiegają przebiciu napięcia o deklarowanej wartości. Części przewodzące można dotykać:

• mierniki napięcia;
• odzież izolująca z gumy;
• pręty dielektryczne i zaciski nieprzewodzące;
• narzędzie z rękojeściami z powłoką dielektryczną.

Samo dodatkowe zabezpieczenie nie chroni przed porażeniem prądem. Działa w połączeniu z innymi metodami ochrony. Ta klasa obejmuje maty izolacyjne, buty, kalosze i podkładki.

Strażnicy ograniczają dostęp do elementów wyposażenia pod napięciem. Należą do nich plakaty i znaki ostrzegawcze, tymczasowe uziemienie, bariery i przenośne tarcze. Ochronna ochrona osobista obejmuje:

• systemy bezpieczeństwa i pasy;
• gogle, kaski, rękawiczki;
• maski gazowe i maski przeciwgazowe;
• pazury instalatora;
• urządzenia ekranujące;
• garnitury robocze.

Środki te zapewniają ochronę przed innymi wpływami i czynnikami, na przykład przed upadkiem z wysokości, oparzeniami, uszkodzeniami mechanicznymi.

Odzież ochronna izolująca

Rękawiczki dielektryczne są dwu- i pięciopalcowe, a także bezszwowe i bezszwowe. Muszą mieć co najmniej 30 cm. Są noszone na ubraniach roboczych i zwykłych rękawiczkach z tkaniny. Obecność uszkodzeń, pęknięć i przebić należy określić przed użyciem takiego sprzętu. Aby to zrobić, rękawicę zwija się w rurkę od szyi do palców, jednocześnie dokładnie badając. Nie owijaj brzegów rękawic izolacyjnych.

Dywany izolacyjne są używane tylko w pomieszczeniach. Dopuszczalne jest ich stosowanie przy suchej pogodzie w instalacjach otwartych. Guma jest stosowana jako zwykła guma, a także odporna na olej i benzynę. Górna strona falista, głębokość nacięć do 3 mm.

Buty dielektryczne (buty i kalosze) na wilgotnym podłożu iw deszczu nie jest używany. Buty posiadają klapkę do odprowadzania ładunku. Są wyższe niż kalosze i są uważane za najlepszą opcję ochrony. Kalosze są używane tylko podczas pracy ze sprzętem niskiego napięcia. Odzież izolacyjna jest testowana raz w roku.

Zasady pracy

Przed przystąpieniem do jakichkolwiek czynności z instalacją elektryczną należy sprawdzić brak napięcia na niej. Niezbędne jest również zainstalowanie znaków ostrzegawczych informujących o wykonywanych pracach. Wszystkie czynności wykonywane są za pomocą cęgów pomiarowych i wskaźników.

Jeśli nie ma możliwości wyłączenia zasilania, działają bez odłączania napięcia, co wiąże się z dodatkowym niebezpieczeństwem. Taka praca jest wykonywana ze specjalnymi wymaganiami bezpieczeństwa. Przy napięciach do 1000 woltów:

1. Narzędzie jest używane tylko jako dielektryk, dodatkowo śrubokręt musi mieć izolowany pręt. Jeśli takie narzędzie nie jest dostępne, stosuje się rękawice izolacyjne.
2. Chroń przewody pod napięciem, z którymi nie planuje się pracy.
3. Instalatorzy muszą nosić kalosze i stać na statywie dielektrycznym lub gumowej macie.

Przy napięciach powyżej 1000 V praca może być wykonywana tylko przy odłączonym napięciu. Zabrania się dotykania izolatorów wież i instalacji przy włączonym zasilaniu.