Wkład E27: co to znaczy, wkład elektryczny, świeca Yablochkov

Banalna sytuacja: przepaliła się żarówka. Oczywiste jest, że należy go wymienić. Jeśli nie masz takiego w domu, będziesz musiał odwiedzić sklep elektryczny, gdzie czasami jesteś świadkiem niemej sceny. Kobieta prosi sprzedawcę o żarówkę. Wyjaśnia: „Jaki rodzaj wkładu masz w swojej lampie, E27 czy E14?” Często ludzie nie rozumieją, o co toczy się gra.

Połączenie oprawki lampy

Część lampy, z której odkręca się żarówkę, nazywa się wkładem elektrycznym, musi być obecna w każdej lampie i jest przeznaczona do transmisja napięcia bezpośrednio na żarówkę. Wkład działa jak nakrętka, a lampa jak śruba. Gwintowana część żarówki nazywana jest podstawą.

Co to jest E27

E27 to najczęstszy rodzaj podstawy, litera E oznacza gwint Edisona, 27 to zewnętrzna średnica podstawy w milimetrach.

Do takiej żarówki odpowiednie jest tylko gniazdko elektryczne E27. Po prostu nie da się go wkręcić w inne. Są też żarówki (i oprawki) E14, nazywane są lampami z małą podstawą. Wcześniej z reguły takie żarówki były używane w lodówkach, teraz są używane w różnych lampach i zaczynają wypierać rozmiar E27.

Ponadto można wymienić inne standardowe rozmiary żarówek z podstawą Edisona:

• E40 - stosowany w lampach ulicznych dużej mocy;
• E26 - podstawa calowa;
• E12 - podstawa żyrandola.

Ostatnie dwa rozmiary są używane w USA i Kanadzie.

Wątek prawoskrętny Edisona

Edison jest przez wielu nazywany wynalazcą lampy elektrycznej. To nie do końca prawda. Ale można go uznać za autora projektu bazowego z wątek prawostronny i znajoma nam lampa w kształcie gruszki. Patent na nici został wydany w 1909 roku. Dlatego w oznaczeniu pojawia się litera E.

Z historii powstania lampy elektrycznej

Uważa się, że pierwsza żarówka została wynaleziona przez angielskiego odkrywcę Delarue w 1809 roku. Jako materiał filamentowy użyto platyny. W 1838 roku belgijski Jobar używał prętów węglowych. Umożliwiło to znaczne obniżenie kosztów lampy, ale paliła się ona tylko przez kilka minut.

W 1875 r. Paweł Nikołajewicz Jabłochkow wynalazł własną wersję lampy łukowej z elektrodami węglowymi. Czas jego palenia wynosił około 2 godzin.

Kilku innych wynalazców można wymienić:

1. Joseph Wilson Swan, angielski naukowiec, opracował i opatentował prototyp włókna węglowego w 1960 roku.
2. Aleksander Nikołajewicz Lodygin zaprojektował żarówkę z kilkoma prętami węglowymi w 1974 roku. Później użył termosu i skrócił czas działania lampy do 100 godzin lub więcej.
3. Thomas Edison zademonstrował żarówkę z żarnikiem węglowym w 1880 roku.

Edison i Yablochkov - podobieństwo biografii

Obaj wynalazcy urodzili się w 1847 roku. Obaj pochodzili z biednych rodzin, w dzieciństwie wykazywali zainteresowanie wynalazkami i projektowaniem.

Pavel Yablochkov wynalazł urządzenia do geodezji i liczenia ścieżki wózka - prototyp nowoczesnego prędkościomierza. Thomas Edison zbudował kolej i tartak, bardzo lubił eksperymentować.

Obaj przez jakiś czas pracowali na kolei jako operatorzy telegrafów. Każdy z nich zasłynął z wynalezienia żarówki i został odpowiednio wynagrodzony za swoje innowacyjne pomysły.

Świeca Jabłoczkowa

Paweł Nikołajewicz, oprócz żarówki, wynalazł alternator i transformator prądu przemiennego, stworzył system zasilania dużej liczby lamp z jednego źródła napięcia. Ale jego najważniejszym wynalazkiem jest konstrukcja świecy elektrycznej z dwoma równoległymi prętami węglowymi, na którą francuski patent został uzyskany w 1976 roku.

Później jak w kwietniu 1876 pierwszy publiczny pokaz świecy odbył się w Londynie, Yablochkov stał się znany na całym świecie. Gazety w Anglii, Francji, Niemczech i innych krajach ukazywały się z wymownymi nagłówkami: „Musisz zobaczyć świecę Jabłoczkowa”; „Rosja jest kolebką elektryczności” i dalej w tym samym duchu.

Francuska firma Breguet, w której pracował rosyjski wynalazca, zaczęła sprzedawać świece Jabłoczkowa. Zapotrzebowanie na nie było ogromne. Codziennie produkowano ponad 8000 lamp. Każdy z nich palił się przez około półtorej godziny. Światło elektryczne zaczęło oświetlać ulice, witryny sklepowe i lokale miast w Anglii, Francji, Niemczech, Belgii, Włoszech, Hiszpanii i innych krajach europejskich. „Rosyjskie światło” zapalono w San Francisco i Filadelfii, w Rio de Janeiro i Mexico City, w Delhi i Kalkucie. W 1878 r. w Petersburgu zapalono znicze. To była naprawdę najlepsza godzina rosyjskiego wynalazcy.

Żarówka Edisona

W 1879 r. jego żarówka z żarnikiem węglowym paliła się przez około 40 godzin. Żywotność została wkrótce wydłużona do 800 - 1000 godzin. Od tego czasu lampy Edisona wyprzedziły wszystkich konkurentów, w tym świecę Yablochkov.

Główną zaletą Edisona jest to, że oprócz samej lampy i jej podstawy opracował wkładkę, przełącznik obrotowy, bezpiecznik i liczniki energii elektrycznej. Krótko mówiąc, stworzył infrastrukturę do użytku komercyjnego oświetlenie elektryczne.

W 1883 roku firma Edison Electric Light, założona przez amerykańskiego wynalazcę wraz z Morganem i innymi finansistami, wyprodukowała około 75% wszystkich żarówek w Stanach Zjednoczonych.

Jabłoczkow był pochodzenia szlacheckiego, choć należał do zubożałych. Zapewne z tego powodu jako dziecko nie musiał zarabiać na życie. Od 10 roku życia Edison pomagał matce w sprzedaży owoców i warzyw, w wieku 12 lat pracował jako dziennikarz na kolei. W tym okresie ujawniła się jego passa komercyjna.

Niestety Yablochkov nie miał takich cech przedsiębiorczych. W 1878 r. założył przedsiębiorstwo „Spółka na rzecz Oświetlenia Elektrycznego oraz Produkcji Maszyn i Aparatów Elektrycznych” P. N. Yablochkov-Inventor and Co. ”. Oprócz Pawła Nikołajewicza udziałowcami byli przedstawiciele wojska, przemysłowcy i finansiści. Nie udało się jednak przyciągnąć dużego kapitału. Ponadto Paweł Nikołajewicz okresowo podróżował do Paryża w interesach i pod jego nieobecność nie było wiarygodnej kontroli. Ta okoliczność negatywnie wpłynęła na wyniki finansowe.

Pod koniec życia warunki materialne Jabłoczkowa były, delikatnie mówiąc, skromne.

Pierwszym wynalazkiem, który przyniósł Edisonowi dużo pieniędzy, było ulepszone urządzenie telegraficzne do przesyłania notowań giełdowych. W 1870 r. wynalazca otrzymał za to 40 tysięcy dolarów. Jeśli przeniesiemy te pieniądze na współczesną siłę nabywczą, to wyniesie to około 1 milion dolarów.

Następnie, w 1877 roku, Edison otrzymał od Western Union 100 000 dolarów na ulepszony projekt telefonu. W następnym roku założył Edison Electric Ligh do produkcji żarówek. Ponadto firma przez pierwsze kilka lat sprzedawała je poniżej kosztów, jednocześnie zwiększając produkcję. To pozwoliło nam podbić rynek i ostatecznie pokryć wszystkie straty. Po kilku fuzjach powstał światowy gigant elektrotechniczny General Electric.

Edison powiedział: „Nigdy nie wymyślaj czegoś, na co nie ma popytu”.

Pod koniec życia jego majątek oszacowano na 15 miliardów dolarów.