Wynalazca żarówki żarowej: kto był pierwszym na świecie, historia powstania lampy elektrycznej, lodynin

Trudno wyobrazić sobie współczesne życie bez elektryfikacji, a zwłaszcza bez lampy elektrycznej. Wielu jest przekonanych, że wynalazcą żarówki jest Thomas Edison, ale w rzeczywistości historia powstania tego urządzenia jest dość długa i nie tak prosta, jak się wydaje. Wielu naukowców pracowało nad wynalazkiem, bez którego nie można sobie wyobrazić życia.

Historia wynalazku

Ludzie oświetlają swoje domy, odkąd nauczyli się rozpalać ogień. Wraz z rozwojem ludzkości jako źródła sztucznego oświetlenia stosowano różne substancje:

• oleje roślinne;
• tłuszcz zwierzęcy;
• olej;
• pochodnia;
• gazu ziemnego.

Pierwszą metodę oświetlania wynaleźli starożytni Egipcjanie, którzy używali specjalnych naczyń, w których wlewali olej i opuszczali bawełniane knoty. Odkąd ludzie zaczęli wydobywać ropę, nadeszła era lamp naftowych, zastępujących pochodnie i świece. Ostatnim etapem rozwoju w tej dziedzinie było wynalezienie lamp elektrycznych.

Etapy rozwoju

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, kto wynalazł lampę żarową, ponieważ w tworzeniu tego niezbędnego urządzenia uczestniczyło wielu naukowców. W różnym czasie i na różnych etapach ich wiedza, prace i umiejętności zostały wykorzystane przez wielu naukowców:

• Paweł Jabłoczkow;
• Gerarda Delarue;
• Tomasz Edison;
• Davida Coolidge'a;
• Aleksandra Łodynina;
• Heinricha Goebla.

Gerard Delarue i Heinrich Goebel

Francuski naukowiec po raz pierwszy próbował stworzyć odpowiednik nowoczesnej żarówki już w 1820 roku. Jako żarnik zastosowano drut platynowy, który doskonale się nagrzewa i jasno świeci.

„Prababka” nowoczesnych lamp zawsze pozostawała prototypem, a wynalazca nigdy do niej nie wrócił.

Niemiecki badacz Heinrich Goebel przedstawił swój własny wynalazek w 1854 roku. Żarówka została oparta na bambusie i naczyniu z ewakuowanym powietrzem. W naczyniu umieszczono bambusową nić, która służyła jako lampa żarowa.

To Gebel jest uważany za pierwszą osobę, która wynalazła żarówkę.używany do oświetlenia. Po raz pierwszy naukowiec był w stanie zgadnąć, że próżnia pozwoli na dłuższe spalanie lampy żarowej. Dzięki zastosowaniu podciśnienia czas pracy urządzenia został wydłużony o kilka godzin. Naukowiec potrzebował lat, aby stworzyć całkowicie pozbawioną powietrza przestrzeń.

Rosyjski naukowiec Aleksander Łodynin

Pomimo wcześniejszych doświadczeńza pierwszego wynalazcę żarówki uważany jest rosyjski naukowiec Aleksander Łodynin. To on zrealizował marzenie ludzkości o stałym źródle iluminacji. Rosyjski inżynier po raz pierwszy zaprezentował swój wynalazek w 1872 roku, a rok później na ulicach Petersburga zapalono pierwsze lampy łodyninskie.

To źródło światła mogło pracować nawet pół godziny i jak na ten czas był to postęp. Jeśli powietrze zostało wypompowane, lampa nadal działała. Oznacza to, że było to pierwsze ciągłe źródło światła.

Lodynin otrzymał patent na lampę z włóknem węglowym. Następnie naukowiec przeprowadził eksperymenty z wykorzystaniem różnych materiałów ogniotrwałych na pręt. Jako pierwszy zasugerował użycie do tych celów wolframu, a także wypompowanie powietrza z żarówki, wypełnienie jej gazem obojętnym.

Wynalazca Paweł Jabłoczkow

Innemu rosyjskiemu wynalazcy, Pawłowi Jabłoczkowowi, udało się przedłużyć działanie lamp elektrycznych do półtorej godziny. Pavel Nikolaevich, który poświęcił całe życie elektrotechnice, zdołał stworzyć nie tylko pierwszą żarówkę, ale także został „ojcem” świecy elektrycznej. Dzięki temu możliwe stało się nocne oświetlenie miast.

Elektryczny wynalazek Jabłoczkowa miał niski koszt i mógł oświetlać przestrzeń przez półtorej godziny. Po spaleniu lampę wymieniono na nową. Ta odpowiedzialność spoczywała na wycieraczkach. Później pojawiły się latarnie z automatyczną wymianą świec.

To wynalazek Jabłoczkowa utorował drogę do masowego wprowadzenia elektryczności do oświetlenia ulicznego.

Nowością wynalazku Jabłoczkowa było to, że w jego lampach znajdowało się włókno kaolinowe, które nie wymagało próżni do przedłużonego spalania. Jednocześnie urządzenie rosyjskiego inżyniera elektryka wymagało wstępnego podgrzania przewodnika, na przykład zapałką.

Amerykanin Thomas Edison

Kiedy mówią o wynalazcy, który stworzył żarówkę, zawsze wspominają Thomasa Edisona. Mało kto jednak wie, że Amerykanin właśnie ulepszył wynalezione przed nim urządzenie, w porę złożył na nie patent i uruchomił masową produkcję. Dlatego Edison jest bardziej biznesmenem niż naukowcem, a pierwszym, który wynalazł żarówkę, był Rosjanin Aleksander Lodynin.

W Ameryce wynalazek Lodynina stał się znany dzięki oficerowi marynarki Chotinskiemu. Po wizycie w laboratorium Edisona przekazał mu wynalazki Lodynina i Jabłoczkina.

Amerykanin zmodyfikował nowość, używając nici bukowej zamiast pręta węglowego. Wymyślić jak poprawić wydajność lampy, musiał wykonać około 6000 prób, ale cel został osiągnięty – jego żarówka mogła palić się przez prawie sto godzin. Edison opatentował wynalazek jako własny, co wywołało protest Jabłoczkowa.

Amerykański naukowiec również wniósł swój własny wkład w urządzenie, które stało się niezbędne dla całej ludzkości. Stworzył podstawę lampy i gniazdko, a także przełącznik obrotowy, bez którego świeca elektryczna nie zadziała.

Z historii stworzenia jasno wynika, że ​​w wynalezienie żarówki było zaangażowanych wielu czołowych naukowców tamtych czasów. Kimkolwiek byłby odkrywca, bez tego niesamowitego wynalazku świat byłby zupełnie inny.