Zrób to sam ślepy obszar wokół domu z płyt chodnikowych

Podczas budowy dowolnego budynku lub konstrukcji należy przestrzegać pewnych zasad i przepisów. Jednym z nich jest aranżacja obszaru niewidomego. Spośród wszystkich użytych do tego materiałów płyty chodnikowe zajmują określone miejsce. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jak nadać swojemu domowi skończony wygląd.

Co to jest obszar niewidomy?

Jest to pas biegnący wzdłuż obwodu budynku o szerokości co najmniej 60 cm. Jest to „ciasto warstwowe” z gliny, piasku, żwiru i trwałej powłoki na wierzchu. Głównym celem jest odprowadzenie wody spływającej z dachu z fundamentu. W niektórych przypadkach jest używany jako ścieżka dla pieszych.

Podstawowe zasady aranżacji obszaru niewidomego

Aby stworzyć wysokiej jakości i trwały obszar niewidomy, muszą być spełnione następujące warunki:

• Zapewnij nachylenie 1,5 stopnia od ścian budynku. Lub ze spadkiem 8 mm na każde 50 cm szerokości. Osiąga się to poprzez zagęszczenie gruntu lub zwiększenie warstwy powłoki.
• Tworzyć dylatacje - odległość od ściany 10-20 mm. Jeśli nie zostanie to zrobione, to podczas pracy obszar niewidomy będzie wywierał nacisk na podstawę, co doprowadzi do zniszczenia wykończenia elewacji. W powstałą szczelinę wkłada się smołowaną drewnianą listwę lub specjalne uszczelnienie.
• Jeśli układanie odbywa się na zwykłym podłożu, wystarczy szerokość 60 cm, ale w każdym razie jest o 20 cm szerszy niż zwis dachu. Na glebach skłonnych do osiadania należy przyjąć minimum 100 cm.
• Aby zwiększyć efektywność odprowadzania wody, warto zainstalować rynnę wzdłuż krawędzi. Może być wykonany z połowy rury azbestowej.

Oblicz szerokość martwego obszaru na podstawie rozmiaru kafelka, aby uniknąć przycinania.

Wymagane narzędzia i materiały budowlane

Przed rozpoczęciem prac przygotowawczych musisz zebrać minimalny zestaw narzędzi:

1. Bagnet i łopaty.
2. Kielnia lub szpatułka.
3. Młotek, najlepiej drewniany.
4. Poziom cieczy.
5. Zbiornik mieszający.
6. Ruletka.
7. Bułgarski.
8. Ręczne urządzenie do ubijania.

A oto lista wymaganych materiałów:

1. Glina.
2. Piasek rzeczny.
3. Marka cementu M 400.
4. Średnio łamany kamień.
5. Materiał dachowy.

Wybór płytek

Jeśli nie ma możliwości samodzielnej produkcji powłoki licowej, musisz nauczyć się prawidłowo ją dobierać. Przede wszystkim należy obliczyć wymaganą objętość płytek i dodać niewielki margines w przypadku uszkodzenia podczas instalacji, a także podczas pracy.

W produkcji płytek stosowane są dwa rodzaje technologii:

1. Wibrokompresja. Jak sama nazwa wskazuje, produkcja takiego materiału odbywa się pod naciskiem prasy. Rezultatem jest prawie sztuczny kamień. Znajduje zastosowanie tam, gdzie planowane jest przemieszczenie dużej liczby osób lub samochodów.
2. Odlewanie wibracyjne. Uzyskuje się go poprzez naturalne utwardzanie pod wpływem wibracji. Bardziej nadaje się do budownictwa prywatnego ze względu na gładką powierzchnię i dużą paletę kolorów.

Przed zakupem powinieneś zapoznać się z charakterystyką techniczną:

• Absorpcja wody.
• Odporność na mróz.
• Wytrzymałość na zginanie i ściskanie.
• Wytrzymałość na ścieranie.

Rada: Zrób mały test. Uderz dwie płytki razem. Jeśli dźwięk okaże się dźwięczny, oznacza to, że materiał jest dobrze wysuszony i wytrzymały. Tępy dźwięk wskaże naruszenie procesu produkcyjnego. Taka powłoka wkrótce zacznie pękać i pękać.

Innym sposobem na rozpoznanie płytek niskiej jakości jest spojrzenie na ich powierzchnię. Nadmierny połysk będzie oznaczał, że w kompozycji jest za dużo wody i lepiej odrzucić tę opcję.

Ogólnie rzecz biorąc, produkt tego typu musi być zgodny z GOST. Gwarantuje to brak dodatków lub barwników szkodliwych dla zdrowia.

Cena emisyjna

Cena opcji budżetowej na płyty chodnikowe zaczyna się od 350-400 rubli / m2. m. Ale wśród takich próbek spotyka się wiele małżeństw i nie można nawet marzyć o trwałości.

Najbardziej opłacalnym zakupem będzie kategoria średnia, w cenie 600-700 rubli / m2. m. Ten materiał łączy optymalną jakość w przystępnej cenie.

Oczywiście na rynku są też droższe oferty. Na przykład płyty chodnikowe typu klinkierowego, wykonane z przyjaznej dla środowiska gliny łupkowej, słyną z najwyższej jakości i trwałości. Zakup będzie kosztował od 1700 rubli / m2. m.

Jeśli instalacja nie zostanie wykonana we własnym zakresie, wówczas zapłata za pracę będzie proporcjonalna do ceny materiału.

Koszt materiałów pomocniczych liczony jest od powierzchni wyposażanej powierzchni.

W prawidłowo wykonanym obszarze niewidomym musi być podkład około 20 cm oraz pokrycie wierzchnie.

Instrukcje krok po kroku dotyczące budowania obszaru niewidomego

• Oznaczenie terenu wokół budynku. Konieczne jest wycofanie się ze ściany na określoną odległość i wbicie drewnianych palików na całym obwodzie. Następnie rozciągnij między nimi mocną nitkę. Będzie to zewnętrzna granica przyszłego obszaru niewidomego.
• Dół. Za pomocą łopaty wzdłuż zaznaczonej trajektorii wykopuje się warstwę gleby, biorąc pod uwagę nachylenie. Wymagana głębokość jest obliczana w zależności od grubości płytek i warstwy spodniej.
• Przygotowanie gleby. Następnie musisz ubić powstały rów specjalnym urządzeniem. Pozwoli to uniknąć osiadania gleby.
• Warstwa podkładowa. Glina jest równomiernie rozprowadzana i zagęszczana na dnie wykopu. Wystarczy 10 cm, aby zapewnić dobrą wodoodporną poduszkę. Na glinę wylewa się piasek, a następnie warstwę tłucznia o grubości 8 cm i również ubija.
• Hydroizolacja. To bardzo ważny etap, od którego zależy żywotność obszaru niewidomego i stan fundamentu. Na wierzchu pokruszonego kamienia, łopatą na ścianie, rozprowadza się warstwę izolacji. W tym celu stosuje się folię PVC, a najlepiej materiał dachowy na bazie folii.
• Potem piasek znów się budzi 10 cm, a także zagęszczony.
• W kolejnym etapie roztwór jest mieszany. Musi być wystarczająco suchy i gruby do układania płytek. Piasek i cement miesza się w stosunku 1 do 4 i dodaje niewielką ilość wody.

W innym przykładzie wykonania, po glinie następuje natychmiastowa hydroizolacja, następnie piasek, zaprawa i płytki.

Układanie płytek

Powstałą mieszankę cementowo-piaskową układa się na piasku małymi porcjami, tak aby ułożyć jeden rząd. Następnie z niewielką siłą wciska się płytkę w zaprawę za pomocą kawałka deski i drewnianego młotka.

Podczas instalacji należy unikać silnych uderzeń, aby uniknąć odprysków i uszkodzeń.

Ważne jest również pozostawienie luki między częściami. W tym celu używa się specjalnych krzyżyków lub kawałków drewna. Aby uzyskać płaską powierzchnię, powinieneś użyć poziomicy.

Ostatnie poprawki

Po zamontowaniu spoiny wypełnia się piaskiem. Do całkowitego utwardzenia konieczne jest rozlanie całej powierzchni wężem z zimną wodą. Nasyci roztwór od dołu i uzyska solidną, monolityczną podstawę. Po dwóch dniach obszar niewidomy całkowicie wyschnie i będzie gotowy do użycia.

Zalety i wady płyt chodnikowych

Obecnie ten materiał jest szalenie popularny, więc ma znacznie więcej plusów niż minusów:

• Zapewnia doskonałą wodoodporność podkładu.
• Podwyższona trwałość pozwala mu służyć do 50 lat.
• W przeciwieństwie do innych rodzajów pokrycia, idealnie nadaje się do kształtowania krajobrazu.
• Ze względu na niewielką wagę nie wymaga ramy wzmacniającej.
• Posiada mobilność. W każdej chwili można go częściowo zdemontować i wymienić na nowy.

Jest tylko jedna wada jego użycia - jest to obecność dużej liczby szwów. Utrudniają budowę wydajnego systemu odwadniającego.

Możliwe błędy i jak ich uniknąć

Aby uzyskać solidny i niezawodny obszar niewidomy, musisz wziąć pod uwagę wiele niuansów. Aby w przyszłości nie było problemów podczas jego działania, musisz ich ostrzec:

• Jeśli właściciel lub pozbawiony skrupułów pracownik zapomni stworzyć lukę kompensacyjną, grozi to pojawieniem się pęknięć i oderwaniem fundamentu od ściany.
• Ponadto użycie geotekstyliów podczas układania warstwy spodniej pomoże zapobiec pękaniu.
• Jeśli nie usuniesz hydroizolacji do poziomu ślepego obszaru, wówczas w tym miejscu wyrośnie mech lub trawa, co doprowadzi do przesiąkania wody pod fundamentem.
• Jeśli szerokość ślepej powierzchni zostanie błędnie obliczona, nie spełni ona swojego celu i domowi grozi zalanie.