Treść artykułu:
Historia niektórych roślin, uprawianych przez człowieka, ma kilka tysiącleci. Znajomość z anturium, jako jednym z rodzajów rodziny Aroid, zaczęła się zaledwie półtora wieku temu, ale w tym czasie wokół roślin rosło wiele mitów, a czasem i stabilnych urojeń.
Jedna z najczęściej słyszanych opinii dotyczy pochodzenia anturium i jest to, że bujny gatunek pochodzi z wysp Pacyfiku, w tym z Hawajów. Rzeczywiście, wchodząc w ten raj świata nie można nie zastanawiać się nad różnorodnością świata roślin, w której anturium zajmuje jedno z głównych miejsc.
Dziś ta kultura jest uważana za "serce Hawajów", symbol i lokalny talizman. Na wyspach jest masa najjaśniejszych i najbardziej niezwykłych hybryd, ale wbrew mitowi, w który wierzą sami Hawajczycy, ojczyzna anturium nie występuje w ogóle.
Gdzie jest miejsce urodzenia Anthurium?
Odkrycie jednego z największych rodzajów świata roślin miało miejsce w 1876 roku, gdy entuzjasta botanika z Francji, Edouard Andre, podróżujący po Ameryce Południowej, nie znalazł żadnej z anturium tuż za jego oknem. Niespotykana roślina została wysłana do Europy, gdzie opisano klasztor mglistych lasów Kolumbii i otrzymało nazwę Anthurium andreanum.
Roślina o zielonych liściach i wyprostowanych szypułkach zwieńczonych kwiatami kaczeńca i czerwonymi wypustkami była szeroko rozpowszechniona w całej Kolumbii i północnym Ekwadorze. Miejsca te można uznać za miejsce narodzin anturium i swoiste centrum rozprzestrzeniania kultury na całym świecie.
Jednym z pierwszych miejsc, w których na zlecenie Europejczyków przybywały anturium, były Hawaje. W 1889 r. Samuel Damon, który był zaangażowany w działalność misyjną, przywiózł niezwykłe rośliny kwiatowe na wyspy, zrobił wiele dla regionu, a nawet został ministrem finansów Republiki.
Kolejne błędne przekonanie o tym, jakie rośliny można nazwać anturium. Niestety, większość hodowców kwiatów uważa jedynie Anthurium andreanum i Anthurium scherzerianum z dekoracyjnymi jasnymi kwiatostanami tego rodzaju. Nie jest.
Anturium odmiana
Okazuje się, że na terytorium Ameryki Południowej i Środkowej zamieszkują nie tylko rośliny o rozpoznawalnej jasnej zasłonie, ale także inne gatunki blisko spokrewnione.
Są one zawarte w rodzaju Anthurium i są interesujące dla wszystkich miłośników roślin, w tym tych, którzy zajmują się uprawami wewnętrznymi. Kwitnące anturium, zarówno w domu, jak i na całym świecie, stały się modnymi roślinami domowymi i ogrodowymi, cenione są za wizualną atrakcyjność i trwałość nawet w przypadku kwiatostanów wyciętych, które zachowują świeżość od 2 do 8 tygodni.
Dziś, według najskromniejszych szacunków naukowców, rodzina Anturium, której zasięg obejmuje subtropikalne i tropikalne regiony Ameryki od Meksyku do Paragwaju, obejmuje 800 gatunków. W 2010 roku botanicy ogłosili około 1000 gatunków anturium i potrzebę kontynuowania wszechstronnych badań nad florą Ameryki.
Anthuriums są szeroko rozpowszechnione w Andach i Cordillera porośniętym lasami. Tutaj rośliny wolą rosnąć korzenie na wysokościach do 3,5 km nad poziomem morza. Ponadto wśród mieszkańców wilgotnych tropików i roślin lądowych i epifitów, a także gatunków zajmujących niszy pośredniej. Takie anturium, rozpoczynając swój wiek na niższym poziomie lasu, stopniowo, za pomocą korzeni i pędów, wznosi się wyżej ku słońcu. Poniżej, na sawannach o bardziej suchym klimacie, można znaleźć anturium doskonale przystosowane do tego stylu życia.
Wideo o anturium zapozna się z osobliwościami roślin, ich siedliskami i opowie o odmianach odpowiednich do uprawy w domu.
Zdolność przystosowania wszystkich typów anturium jest niezwykle wysoka. Osadzili glebę, niektóre gatunki to epifity. Rozety anthurium wyglądają jak małe i duże gniazda na pniach i gałęziach drzew. W tym przypadku rośliny nie są pasożytami. Nie pobierają soków i pokarmów z gatunków, w których są okopywane, ale żywią się małymi złożami materii organicznej i wilgoci atmosferycznej i tlenu.
Jedynym środowiskiem, które nie poddało się roślinie, jest woda.
Pomimo powszechnej opinii o miłości anturium do wilgoci, a nawet zdolności do jej wzrostu w akwarium, żaden z badanych gatunków nie może przystosować się do życia w wodzie.
Na przykład Anthurium amnicola rośnie na kamieniach przybrzeżnych, ściśle przylegając do swoich korzeni. Daje to roślinie możliwość pobierania tlenu z wilgotnego powietrza pochodzącego ze strumienia, ale wszystkie zielone części są suche.
Wszystkie anturium mają jedną ojczyznę - Amerykę Południową i Środkową.Jednak ze względu na różne warunki wzrostu rozmiary anturiów i ich wygląd różnią się znacznie w zależności od gatunku.
Jak wygląda anturium?
Anturium jest bardzo różnorodne, większość gatunków nie ma tak jaskrawych szkarłatów w kształcie szkarłatnego serca, a wielkość roślin może być bardzo skromna i prawdziwie gigantyczna.
Anturium występuje w wielu obszarach Ameryki Południowej i Środkowej. Ale, jak mówią botanicy, miejscem narodzin jaskrawo kwitnących anturiów jest zachodnia część Andów w Ekwadorze i Kolumbii. Pozostałe gatunki są interesujące nie ze względu na jasność kwiatostanów, ale raczej dzięki liściom, które mają najbardziej dziwaczne kształty i rozmiary. Jednak wspólne znaki są nieodłączne we wszystkich anturiach.
Większość anturium ma grube, często skrócone łodygi, gęsto pokryte łuskami z już martwych liści, powietrznymi korzeniami i samym ulistnieniem. Co ciekawe, liście tego samego rodzaju mogą mieć zupełnie inny kształt, rozmiar i teksturę.Oprócz kształtu w kształcie serca lub klina, jak w najczęściej kwitnących anturiach, można znaleźć liście, odmiany z zaokrąglonymi, lancetowatymi, całymi lub rozciętymi blaszkami liściowymi. Liście są przymocowane do łodyg długimi lub bardzo małymi ogonkami.
W miarę wzrostu anturium łodyga stopniowo staje się pusta, z wyjątkiem niektórych gatunków lądowych.
Wielkość anturium zależy przede wszystkim od blaszek liściowych, które mogą sięgać od 15 cm do półtora metra. Ponieważ kształty i rozmiary liści są zróżnicowane, podobnie jak rodzaje ich powierzchni. Oprócz skórzastych i bardzo gęstych liści, takich jak Andre Anthurium, można znaleźć gładkie, elastyczne liście, a także liście o aksamitnej powierzchni, takie jak Crystal Anthurium.
W warunkach gęstych lasów, w których wilgotność jest wysoka i ważne jest, aby nie ominąć pojedynczego promyka słońca, anturium nauczyło się obracać blaszki liściowe, aby zawsze były skierowane na światło. Epifity zamieszkujące bardziej suche warunki otrzymują pożywienie i wilgoć ze względu na rozetę liści w kształcie stożka. Pozostają w nim resztki roślin, cząsteczki próchnicy i wilgoć niezbędne dla rośliny.
Powszechne nieporozumienie wiąże się również z kwitnieniem anturium. Tym, co wielu uważa za duży kwiat, jest jego kwiatostan i zmodyfikowany jasny liść, bract. Ten sam kwiatostan jest delikatnym spathiphyllum.
Kwiatostan w kształcie kolby, składający się z biseksualnych subtelnych kwiatów, może mieć kształt prosty lub spiralny, w kształcie stożka lub zaokrąglony na końcu cylindra. Kolor kwiatostanu jest różny od białego, kremowego lub żółtawego do niebieskiego, fioletowego lub fioletowego. W miarę dojrzewania niektórych gatunków kolba zmienia kolor na zielony.
Ucho anturium jest otoczone nie pojedynczym dużym płatkiem, ale płatem, który jest w rzeczywistości liściem, aczkolwiek o bardzo nietypowym wyglądzie i kolorze. Odmian anturium dla domu jest dość dużą i dekoracyjną pokrywą.Tak więc dzisiejszy zakład nazywa się kwiatem "lakowym" lub "tęczowym".Nazwa jest odpowiednia dla nowoczesnych hybryd z kocykami nie tylko o jednym jasnym kolorze, ale łączącym dwa lub trzy odcienie nie spotykane w przyrodzie.
Jednak w przypadku gatunków ozdobnych-liściastych brakt jest czasami trudny do rozróżnienia, co nie przeszkadza roślinom w nakłanianiu owadów zapylających.
Po zakończeniu procesu zapylania na kolbie powstają małe sferyczne lub owalne owoce. Wewnątrz soczyste jagody są od 1 do 4 nasion, które w naturze, w ojczyźnie anturiów, są rozprowadzane przez ptaki i gryzonie.
Odmiany Anthurium i hybrydy dla domu
Popularność kwitnących gatunków anturium doprowadziła do tego, że cały świat aktywnie pracuje nad pozyskiwaniem nowych odmian i spektakularnych hybryd. Hodowcy prezentują swoje osiągnięcia nie tylko w sklepach, ale także na wystawach kwiatów, takich jak na przykład doroczny festiwal roślin tropikalnych Extravaganza pod patronatem księżnej Walii.
W rezultacie rośliny oszałamiające swoim pięknem i niecodziennym wyglądem, wyhodowane przez współczesnych hodowców, bardzo różnią się od odmian, które kiedyś znajdowały się w ojczyźnie anturium w obu Amerykach.
Hybrydowa produkcja jest związana z zapylaniem jednej rośliny przez pyłek pobrany z innej próbki. Taka operacja ma na celu uzyskanie odmian o jaśniejszych i większych pąkach, pięknych liściach lub innych pożądanych parametrach hodowlanych. Aby skonsolidować wynik, potrzeba dużo czasu i rośnie wiele pokoleń roślin.
Skrócenie czasu rozwoju i selekcji pozwala na nowoczesne technologie, które obejmują hodowanie nie z nasion, ale z hodowli tkankowej, która przenosi wszystkie informacje na temat rośliny matki. Dzięki tak złożonym operacjom biochemicznym, obecnie większość anturiów oferowanych do handlu roślinami do domu, ogrodu i przycinania uzyskuje.
Dzięki tak intensywnej pracy pojawiły się anturium, którego wymiary są niezwykle wygodne do uprawy w domu, a także rośliny o jaskrawym, niezwykłym kolorze. Jednak osiągnięcia naukowe i innowacyjne technologie nie zawsze są wykorzystywane z korzyścią dla hodowcy.
Niestety, wielu producentów komercyjnych często używa kwasu giberelinowego lub GA3 do hodowania anturium. Ten związek jest hormonem roślinnym, który wpływa na ilość i jakość kwitnienia, a także przyczynia się do szybkiego tworzenia się kwiatostanów.
W wyniku przetwarzania z podobną substancją chemiczną anturium przeznaczone do domu, bez wywoływania, pada na blat intensywnie rozkwitający. Kiedyś w domu, takie przypadki są trudne do zniesienia aklimatyzacji, a następnie mogą być rozczarowujące, ponieważ kwitną znacznie skromniej niż przed zakupem.
