artykuł:
Rhode Alokaziya jednoczy i maleńkie rośliny,nie ma więcej niż 15 cm wysokości, a olbrzymy poniżej trzech metrów wysokości. Jednocześnie typy alokaziya z listowiem podobnym do afrykańskich masek lub końcówek kopii to w większości małe rośliny, które mogą ozdobić domową kolekcję amatorskiego hodowcy. Ale gatunek, który zyskał przydomek "uszy słonia", nie zawsze jest w stanie zmieścić się w miejskim mieszkaniu.
W przestronnych pokojach wiejskich domów, domków, miłośników alokazy mają możliwość umieszczenia zarówno dużych jak i małych egzemplarzy.
Alokaziya odora
Jednym z najbardziej popularnych i interesujących gatunków jest Aloziya Odor przedstawiony na zdjęciu. Rośliny mają sercowate, skórzaste liście i grube łodygi. Blaszki liściowe o długości jednego metra trzymane są na soczystych pionowych ogonkach. Podobnie jak inne gatunki, rośliny wolą osiedlać się w wilgotnych strefach podzwrotnikowych i tropikach.
Naprawdę duże, jak na zdjęciu, pachnące alokaziya można znaleźć w wilgotnych lasach wschodniej i południowo-wschodniej Azji, na przykład w tropikalnych regionach Japonii i Chin, w Assam, Bangladeszu i Borneo.
Alocasia odora jest znana jako "nocna lilia".Taki przydomek rośliny i jej oficjalna nazwa pojawiły się dzięki pachnącym, kremowym kwiatostanom pojawiającym się latem. Ucho tego gatunku alokaziya jest jasnoróżowym lub żółtawym kremem, a perianth, 20 cm długości, ma srebrny lub niebiesko-zielony odcień.
Wysokość dorosłego Alokazi może osiągnąć 3,65 m, a luksusowe liście miejscowej ludności wykorzystywane są jako samochody dostawcze lub parasole podczas sezonowych deszczy. W Wietnamie Północnym kije alozy odora są używane do przygotowania środków ludowych na kaszel, gorączkę i wszelkiego rodzaju bóle.
Zakład jest niejadalny ze względu na wysoką zawartość zielonego szczawianu w zielonych i podziemnych częściach. A w Japonii lokalne ministerstwo zdrowia wydało nawet dekret zakazujący używania alokaziya w żywności. Wynika to z podobieństwa gatunku odora z roślinami jadalnymi Colocasia Gigantea i Colocasia esculenta.
Alokaziya gageana
Rodzaj alokaziya pokazany na zdjęciu bardzo przypomina roślinę już opisaną, ale jest znacznie niższa niż alokaziya z pachnącego. Odmiana, która spadła do ogrodów Ameryki i innych krajów z Malezji, rośnie tylko do 1,5 metra. Liście tego gatunku są jasnozielone, z falistymi krawędziami i spiczastym końcem. Przygnębione żyły są dobrze rozróżniane na 50 cm długiej łopatki. Roślina jest ciepłolubna i wymagająca pod względem składu gleby i obfitości wilgoci.
Alokaziya Calidora
Dzięki pracom hodowlanym Leri Ann Gardner hodowcy kwiatów uzyskali hybrydę Alokazia Calidora, pochodzącą z międzygatunkowego skrzyżowania pachnącego alokaziya i alokazii gageana.
Ta roślina daje duże liście pionowo na silnych sadzonkach, które mogą wyrosnąć na metr. Blaszki liściowe alokaziya kalidor, jak na zdjęciu, są raczej grube, z zaokrągloną górną krawędzią i wdzięcznym ostrym końcem. W ciepłym tropikalnym klimacie rośliny osiągają wysokość 160-220 cm.
Hybrid Alocasia odora and Alocasia reginula
Karmazynowa lub brunatna strona wierzchnia płytki liściowej ma międzygatunkową hybrydę, uzyskaną przez krzyżowanie alocasia odora i alocasia reginula. Roślina z wyglądu była bliższa aromatycznym alokazii, ale znacznie mniejsza. Dłuższy gęsty niż odora, liście tego gatunku alokaziya wyraźnie widoczne charakterystyczne dla Regina tekstury i rozwód z lekkich smug.
Alocasia wentii
Na zdjęciu alokiya venti, chociaż podobny do opisywanego gatunku, nie porównuje z nimi ani wysokości, ani wielkości liści. Ta wieloletnia roślina rzadko przekracza 120 centymetrów. Ma duże, w kształcie serca podłużne liście w kolorze szaro-zielonym z wyczuwalną srebrną poświatą i fioletowym tyłem.
Alocasia brancifolia
Srebrzysty odcień liści jest nieodłącznym elementem wielu rodzajów alokaziya. Bez wyjątku i roślina przedstawiona na zdjęciu. Ponadto Alokaziya Brankhifolia, osiągająca wysokość metra, ma pędy różnobarwne, zielonkawe lub brązowe i liście klapowane, które są niezwykłe dla przedstawicieli gatunku Alokazia. Blachy są głęboko wycięte, spiczaste, gładkie.rośliny kwitną, tworząc białobrązowe kwiatostany ukryte przez większe zielone welony.
Alokaziya portei
Jeszcze więcej interesujących liści od jednego z największych przedstawicieli tego gatunku - Alokaziya Potrei. Potężna roślina, o wysokości od 2 do 6 metrów, jest prawie zdrewniała w dolnej części, a jej mocna łodyga może osiągnąć średnicę 40 cm.
Długość potężnych ciemnozielonych żyłkowatych ogonów to półtora metra. Płyty blaszane mogą również dorastać do półtora metra długości, są pierzaste, głęboko nacięte i pozostawiają wrażenie skórzastej. Krawędzie liści są faliste, co tylko dodaje dekoracji do tego niezwykłego wyglądu alokazii.
Na dorosłych osobnikach można policzyć do 6-8 dużych, do 30 cm długości, kwiatostanów. Ten typ alokazii, jak na zdjęciu, lubi osiedlać się w gęstych zaroślach, gdzie otaczająca roślinność zapewnia mu cień i pomaga zachować wilgotność gleby.
Alokaziya Portodora
Hybrydowa alokaza odora i alokazii portei uzyskana w centrum badań nad aoidoidą nazywana była alokazia portodora. Potężne rośliny z gatunków hodowanych są uważane przez wielu miłośników alokazów za bardziej interesujące niż słynne makrosporniki alokaziya lub duże korzenie.
Liście olbrzyma są trzymane na pionowych brązowawych lub fioletowych ogoniastych ogonkach. Kształt blaszki liściowej jest zbliżony do listowia zapachu aordazji, ale z pontea dostała piękne faliste postrzępione brzegi.
Rośliny mają dobre tempo wzrostu. Już w pierwszym roku, jeśli pozwalają na to warunki, rośnie do półtora metra. A potem może łatwo przekroczyć poprzeczkę 2,5 metra. Aby tego dokonać, ten typ alokazii wymaga wysokiej wilgotności powietrza i gleby, obfitego odżywiania i ciepła.
Alokaziya macrorrhiza
Ten rodzaj alokazii, należący do rodziny aroidów, był oczywiście jednym z pierwszych odkrytych i opisanych przez naukowców.Żyjąc w tropikalnych zaroślach Indii i innych krajów Azji Południowej, dużych, do 5 metrów wysokości, rośliny w różnych regionach nazywane są Indianami alokazii, jak na zdjęciu, górskich, na dużą skalę lub uzdrowienie. Oficjalnie uznaną nazwą gatunku jest alokaziya macrorrhiza.
Jego gęste, soczyste pędy dorastają do długości 120 cm, liście alokaziya są wielkorzeniowe, jajowate, gęste. Długość blaszek liściowych wynosi 50-80 cm, ich powierzchnia jest gładka, równomiernie zielona.
Lokalne kłącza, bulwy i niższe części łodygi alocasia montana są powszechnie jedzone. W tym celu miazga jest kruszona i smażona, aby zneutralizować ostry smak nadany szczawianowi wapnia. Surowe warzywa jedzą domowe zwierzęta i małpy, co spowodowało pojawienie się innej nazwy rośliny - małpiego drzewa.
Lecznicze bulwy alokazii, na zdjęciu, są uznawane za lekarstwo na wiele chorób i są stosowane w tradycyjnej medycynie chińskiej, indyjskiej i wietnamskiej.
Oprócz roślin o zielonych liściach, dziś można zobaczyć zdjęcia alokazy z niezwykłymi barwnymi liśćmi, w których zielone obszary naprzemiennie z białym lub żółtym. Najbardziej cenionym Alokazią jest Variegata z dużym korzeniem, który, jak na zdjęciu, jest spektakularny i ma stosunkowo niewielkie rozmiary.
Czarna odmiana czarnej makrosporyki na zdjęciu alokaziya wyróżnia się spośród wielu pokrewnych roślin z ciemno purpurowymi lub brązowymi łodygami i ogonkami liści, co było powodem nazwy odmiany.
Maksymalny rozmiar wielkogabarytowych alokaziya tej odmiany wynosi 2,5 metra, co pozwala na hodowlę w dużych pojemnikach. Liście rośliny są zielone, duże, o długości do 90 cm
Alocaza, duża odmiana korzeni, lub metallica, uderza gęstymi liśćmi z wyraźnym metalicznym zabarwieniem. Srebrzysty odcień występuje również na tylnej stronie płyt liści. Ogonki w tej odmianie są brązowe lub fioletowe. Wysokość dorosłej rośliny nie przekracza 2 metrów, a naukowcy mieli szczęście zobaczyć dzikie okazy w tropikalnej dżungli na wyspie Jawa.
